14 May, 2024 07:45 AM IST | Mumbai | Abhishek Jain
પ્રતીકાત્મક તસવીર
હમણાં હું અમદાવાદથી મુંબઈ આવતો હતો ત્યારે ટ્રેનમાં મારી સાથે એક પેરન્ટ્સ હતા અને સાથે તેમનું બચ્ચું હતું. એ પેરન્ટ્સ સતત તેમના બચ્ચાને બારીમાંથી કંઈક ને કંઈક દેખાડતા રહેતા હતા. પેલા બાળકને એવી કોઈ જિજ્ઞાસા નહોતી છતાં પેરન્ટ્સનું એ કામ સતત ચાલતું રહ્યું અને છેક મુંબઈ સુધી એ ચાલુ રહ્યું. બસ, એ જોઈને મને થયું આપણે હવે કોન્શ્યસ પેરન્ટિંગની ચરમસીમા પર પહોંચી ગયા છીએ. આપણે એ ભૂલી ગયા છીએ કે ખાલી દિમાગ પણ બહુ જરૂરી છે અને એટલે આપણે બચ્ચાને સતત ઍક્ટિવ રાખીએ છીએ. વર્ષ આખું તો અલગ-અલગ ક્લાસ ચાલતા હોય, પણ અત્યારે સમર વેકેશન છે તો એમાં પણ એ બચ્ચાંઓના ક્લાસ ચાલુ થઈ જાય. સ્વિમિંગ-ક્લાસ ને સ્કેટિંગ-ક્લાસ ને મૅથના ક્લાસ ને આ ક્લાસ ને પેલા ક્લાસ. મને અત્યારે આપણા સમયનું સમર વેકેશન યાદ આવે છે.
કેવા મામા કે માસી કે ફોઈને ત્યાં આપણે જતા અને જતા એટલે કેવા જતા? એક-એક અને બબ્બે મહિના ત્યાં રહેતા. એ ઘરને આપણું જ ઘર બનાવી લેતા. આપણી પાસે એ બધી વાતોનો એટલો મોટો ખજાનો છે કે આજે જો કોઈ આપણને કહે તો આપણે કલાકો નહીં, દિવસો સુધી બોલતા રહીએ. આજે તો હવે કોઈને ત્યાં જવું એ પણ ઑબ્લિગેશન જેવું બની ગયું છે; પણ એ બન્યું ક્યારે, ત્યારે જ્યારે આપણે કોઈને બહારથી અલાવ ન કર્યા અને એટલે આપણા બચ્ચાની પણ પરમિશન ક્યાંક ને ક્યાંક રોકાઈ. મને લાગે છે કે આપણે ફરીથી એ કરવાની જરૂર છે. એક-બે મહિના નહીં તો તેને બે-ચાર દિવસ બીજાને ત્યાં રહેવા જવા દો. આ જે બીજાને ત્યાં રહેવા જવાવાળી પ્રોસેસ છે એ પણ એક પ્રકારનું એવું લેસન છે જે તેને લાઇફમાં બહુ કામ લાગશે. કોઈને ત્યાં ગયા હોઈએ ત્યારે કેટલા વાગ્યે જાગવું, આપણી ચીજવસ્તુઓને સાચવીને કેવી રીતે મૂકવી, એ ઘરની ચીજવસ્તુઓનું ધ્યાન કેવી રીતે રાખવું અને એવી તો બીજી કેટલીયે વાત છે જે આપણે ડાયરેક્ટ્લી બચ્ચાંઓને કદાચ શીખવી નથી શકવાના. જોકે આજના પેરન્ટ્સથી એ થઈ નથી શકતું અને એનું કારણ જો કોઈ હોય તો મને લાગે છે કે કૉન્શ્યસ પેરન્ટિંગ.
આપણે હવે સતત એવું વિચારતા થઈ ગયા છીએ કે આ બચ્ચાંઓ ભવિષ્યમાં આપણને કંઈ કહે નહીં કે આપણા પર બ્લેમ કરે નહીં અને એટલે આપણે તેમને ફ્રી જ નથી રહેવા દેતા. આવું કરતાં-કરતાં આપણે તેમની પાસે આપણાં સપનાં પૂરાં કરાવવા લાગીએ છીએ. મારે આ ટૉપિક પર ઘણું કહેવું છે, પણ જગ્યા મર્યાદિત છે એટલે ફરી મળીશું ત્યારે વધારે વાત કરીશું.